Get all 6 Massenhinrichtung releases available on Bandcamp and save 30%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Adzinota Kruka, Distances (single 2019), Апошняя птушка надзеі (The Last Bird Of Hope), The Last Bird Of Hope (single), Zakon Zbroi, and Go Beyond Gist.
1. |
|
|||
Шэрасць спустошаных рэк,
Дзе палае сумлення пажар
Пакідае ўсё ў адзіноце,
Дзе імглісты і змрочны абшар.
Наш каменны гонар у тым,
Што балотны водар як дым
Рэжа шыі шлейфам густым
І дратамі кронаў ялін.
Невядома колькi гадоў
Нам адведзена тут блукаць
Нам, наогул, вядома - нiшто,
І чаго ад сябе чакаць.
Дзе адвечны змрок кідае цень,
Там, дзе ноч ніколі не бачыць дзень
Там, дзе падарожных дамаў ход -
Аддзяляе ўсё за плотам плот.
Дзе неясыць точыць кіпцюры,
Велічна глядзіць ва ўсе бакі,
Там туманным ззяннем паланіц
Рэха нараджае шлях грамніц.
Чорны арнамент калючага дроту,
Целы, прапахлыя дымам і потам,
Крывавае сонца, палаючы тлен,
Дзе судна жыцця ідзе асуджана ў крэн.
Дэвіант – дэман, забыўшы пастулат,
Дэвіант – морачны сатаны вар’ят,
Дэвіант – верна ступіўшы крок назад,
Дэвіант, дэвіант, дэвіант!
Ўсе унутры гарыць у агні,
І ты не бачыш ў цемры ўжо прамяні.
Прастора яго гэта цёмны кут,
Дзе няясыці пішуць чорны жыццёвы статут.
Колькі ж я лёсу чакаю,
У прыцемках твані знікаю,
Дзе бачныя сярод чорнай ночы
Крывёю залітыя вочы.
У нізіннай імгле,
Дзе смерцю дзьме,
Крумкач звярнецца да цябе.
Гараць у агні
І лічаць дні
Апошняй зоркі прамяні.
Тонны кволых жыццяў, што мусяць забіваць,
Згубілі свае сцежкі, каб свой скон усведамляць.
Сотні марных лёсаў, што спалены на тлен
Шукаюць прагна выйсця, а судна дала крэн.
Колер балотаў гадамі змяняўся,
Мы з тых, хто сярод іх нараджаўся.
Мы іх напаўнялі ахвярнай крывёй
Бо мы з тых, хто хворы гэтай шалёнай гульней.
Колькі ж я лёсу чакаю,
У прыцемках твані знікаю,
Дзе бачныя сярод чорнай ночы
Крывёю залітыя вочы.
З маіх кіпцюроў няма выйсця,
Напругай ламаючы кісці,
Трашчаць схаладнелыя косці
На пагосце...
На адзічэлым пагосце.
У нізіннай імгле,
Дзе смерцю дзьме,
Крумкач звярнецца да цябе.
Гараць у агні
І лічаць дні
Апошняй зоркі прамяні.
Бяссэнсоўнае жыццё.
Бяссэнсоўная смерць.
|
||||
2. |
Дно (The Bottom)
06:09
|
|
||
Шэраг гісторый мяне не ябе,
Кіламетры вагню блаславяць цябе.
Крыўская багна адкрыла вакно,
Хутка ахвяра пойдзе на дно
Сотні стагоддзяў ў стальных ланцугах
Трымаюць кожны раз
Хутка не хопіць паветра ў роце
Раптам здохнуць ўсе ў балоце
10 мільёнаў сэрцаў Еўропы,
Што б’юцца ў кожным з нас.
У кожным з нас!
Колер аеру назаўжды ўеўся ў вочы
Смага склеіла рот, твань цела точыць.
Схаладнелыя рэшткі думак аб выратаванні
Сонца ўжо пахавала, каб спыніць намаганні.
Крыўская багна адкрыла вакно,
Хутка ахвяра пойдзе на дно
Сотні стагоддзяў ў стальных ланцугах
Трымаюць кожны раз
Хутка не хопіць паветра ў роце
Раптам здохнуць ўсе ў балоце
10 мільёнаў сэрцаў Еўропы,
Што б’юцца ў кожным з нас.
У кожным з нас!
У гэтым акіяне ты на самым дне,
І бездань яго не адпускае цябе.
Крыўская багна адкрыла вакно,
Хутка сістэма пойдзе на дно
Сотні стагоддзяў ў стальных ланцугах
Трымаюць кожны раз
Хутка не хопіць паветра ў роце
Раптам здохнуць ўсе ў балоце
10 мільёнаў сэрцаў Еўропы,
Што б’юцца ў кожным з нас.
У кожным з нас!
Розум згасае, зямля праглынае, кроў застывае – смерць у балоце.
Попелам ў твар з навальнічных хмар – крывавы абшар – смерць у балоце.
Над табой вятры размову завялі, крывавяць буслы – смерць у балоце.
Жыццём кіруе зло. Ахвяру цягне дно. Смерць у балоце.
Сонца больш не глядзіць у вочы і сыпле попелам у твар.
Мы чакаем бясконцай ночы, как здзейсніць наш удар!
Убачыш нашыя сцягі падчас вясновай імглы,
Дзе мы чакаем, калі бурштын заіскрыцца з-за хмар.
|
||||
3. |
|
|||
У адзіноце, дзе віхуры сумлення
Народзяць вобраз пацукоў.
Убачаць вочы, віроў астатніх мора
Без берагоў і без вятроў.
Тут няма вятроў, толькі ціхі шторм,
Толькі злы струмень, зграя каршуноў.
Чорвань – слізкі сусвет.
Чорвань – чарцей жыццё.
Чорвань – праўда ды зло.
Чорвань – нахуй усё!
Цёмнай парою, як вецер сціхне
І пацяжэе паветра маркотна,
Чорных ваўкоў незлічоная зграя
Праводзіць свой рытуал журботны.
Іх пашчаў рой тут гудзіць імкліва,
І вір дрыгвы ціху ноч паглынае ,
Пад гук ваўчынага голасу гіне,
І месяц душы нікчэмных збірае.
Але там.. дзе дні грамніц…
Дзе ваўчыныя цені ў святле бліскавіц…
Але там.. дзе дні грамніц…
Дзе балотаў палаюць агні…
Кліч крыві, багны сцяг -
Масавай кары адвечны працяг.
Прагну я скінуць бронь,
І перад гэтым вазьму ў далонь – БАЛОТНЫ АГОНЬ.
Кідацца ў бой яскрава, падняўшы крык
На коп’і з каласамі – я не прывык,
Ды купалы блішчаць ад лішніх слоў,
За справы лёс надзеліць вянком дратоў.
Але тут – бруд!
Я чуў бясконцы вогнішчаў крык
І бачыў твар выпадковых ахвяр,
Што ператвораны ў пысу ваўка,
Дзе святланосны край сонца знік.
Крывава бліскнуў востры клык,
І з прагным рыкам у начную канву
Сваю здабычу ў начным баі
Імкліва зграя цягне ў дрыгву.
Але там.. дзе дні грамніц…
Дзе ваўчыныя цені ў святле бліскавіц…
Але там.. дзе дні грамніц…
Дзе балотаў палаюць агні…
Кліч крыві, багны сцяг -
Масавай кары адвечны працяг.
Прагну я скінуць бронь,
І перад гэтым вазьму ў далонь – БАЛОТНЫ АГОНЬ.
|
||||
4. |
|
|||
5. |
Чорная Вена (Black Vein)
05:36
|
|
||
Твая рака – кроў цякла шмат вякоў
І высахла нібыта, бо сэрца навылёт прабіта.
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
Збудаваны на крыві, дзе ляжыць на косці косць.
Чорны бруд, смерць, жах – то ёсць наша прыгажосць \.
Эстэтычны заняпад са смакам раскладання.
Нянавісць – як нажа дакрананне.
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
На Нямізе, дзе твая кроў,
Дзе рэха стрэлаў ды бразгат мячоў,
Тлусты шэраг гнілля, крыві па калена ,
Цяжкая атрута ўспамінаў – ЧОРНАЯ ВЕНА.
Тут больш няма зямлі, толькі попел і дым,
Час спыніўся ў момант, сок у дрэвах замер,
Чорны дождж з нябёсаў, атрута і прамяні лёсу,
Трэба сабраць ў сабе сілы, каб не дайсці да магілы.
І не будзе інакш!
Трэск люстэрак гне паветра,
Гукі гістэрык, да абрыву пару метраў,
Па калена крыві, лесвіца ў пекла,
Мноства душаў ляціць з ветрам...
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
|
||||
6. |
|
|||
Я бачыў святло, у далонях трымаў,
І калі горды час спусташэння настаў,
Я чуў літургіі і збянтэжаны голас атруты.
Вылі ветры агню, узбударажыўся птах,
Назаўсёды загінуў у пякельных марах,
Сцертыя твары і карныя вогнішчаў путы.
Бледныя рукі дажджу ганарліва трымай,
Апошнюю птушку кволай надзеі спаткай.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
Калі лінуў дождж, скавыталі папы,
Папіраючы марна святыя муры
Ды стаў рушыцца дзень пад ільдзянымі сцягамі ночы.
Баранілі агні новай эры віры,
Пахаваныя зграяй глыбока у бары,
Дзе бязлітасна прагнуць ахвяры чырвоныя вочы.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
Дзе усе абрады вянуць,
Жорсткай смерці прагнуць,
У багне раствараюць -
І ёсць пачатак вайны.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
|
||||
7. |
|
|||
Дзе выратаванне ёсць – масавая кара!
Трэба бы ёбнуць грамчэй, каб для пакарання людзей
Быў адзін толькі шлях зруйнаваць усё ў прах,
І ён палыхаў усё мацней.
Тысячы жорсткіх смерцяў, мільён грахоў.
Ў венах свабоды цячэ ільдзяная кроў.
Вецер цяжэе, месяц лунае ,
Чорная бездань усё паглынае .
Дзе выратаванне ёсць – масавая кара!
Ў галаве тваёй дзікі звер,
Мрояў ды сноў касінер.
Ў палоне шукае ахвяраў цыклону -
Вогненны вобраз хімер.
Тысячы жорсткіх смерцяў, мільён грахоў.
Ў венах свабоды цячэ ільдзяная кроў.
Вецер цяжэе, месяц лунае ,
Чорная бездань усё паглынае .
Дзе выратаванне ёсць – масавая кара!
Будзь руплівым святым,
Адчуўшы спякоты ўздым.
Толькі ведай, што кара цябе не міне,
За факелам цягнецца дым…
Тысячы жорсткіх смерцяў, мільён грахоў.
Ў венах свабоды цячэ ільдзяная кроў.
Вецер цяжэе, месяц лунае ,
Чорная бездань усё паглынае .
Дзе выратаванне ёсць – масавая кара!
|
||||
8. |
|
Massenhinrichtung Minsk, Belarus
The band's name in translation from the German "mass execution"). Founded in the end of 2004.
- "Go Beyond Gist"
(2008 - East Side Records)
- "Adzinota Kruka" (2012 - East Side Records)
- "Zakon Zbroi" (2015 - DTB)
- "Naŭski Dzień" (2016 - web)
- "The Last Bird of Hope" (2018 - DTB/Der Schwarze Tod)
- "Adleglasci" (2019 - web)
Line up:
A.E.O.N.
HRESVELGR
ACCELA
KARDYMON
KARALINA
JAUH
... more
Streaming and Download help
If you like Massenhinrichtung, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp