about
A song about suffering hometown.
lyrics
Твая рака – кроў цякла шмат вякоў
І высахла нібыта, бо сэрца навылёт прабіта.
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
Збудаваны на крыві, дзе ляжыць на косці косць.
Чорны бруд, смерць, жах – то ёсць наша прыгажосць \.
Эстэтычны заняпад са смакам раскладання.
Нянавісць – як нажа дакрананне.
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
На Нямізе, дзе твая кроў,
Дзе рэха стрэлаў ды бразгат мячоў,
Тлусты шэраг гнілля, крыві па калена ,
Цяжкая атрута ўспамінаў – ЧОРНАЯ ВЕНА.
Тут больш няма зямлі, толькі попел і дым,
Час спыніўся ў момант, сок у дрэвах замер,
Чорны дождж з нябёсаў, атрута і прамяні лёсу,
Трэба сабраць ў сабе сілы, каб не дайсці да магілы.
І не будзе інакш!
Трэск люстэрак гне паветра,
Гукі гістэрык, да абрыву пару метраў,
Па калена крыві, лесвіца ў пекла,
Мноства душаў ляціць з ветрам...
Колькі часу пражылі – стаіш, табе не блізкі канец
І не гляджу на ўсе былое, яно як бруд у вадзе.
Нічога не чакаю ад людзей, нікому не малю
Здавалася б тады – ўсё лайно і мёртвых ў труну.
credits
license
all rights reserved