about
The accumulated value for centuries is lost somewhere at the bottom, to which more and more difficult to get to, to pick up on the surface, something that has been lost. Most of our people have forgotten who they are and where they seemed to be stuck in time forever. But wings of last bird of hope are yet visible in the infinite belarusian sky.
lyrics
Я бачыў святло, у далонях трымаў,
І калі горды час спусташэння настаў,
Я чуў літургіі і збянтэжаны голас атруты.
Вылі ветры агню, узбударажыўся птах,
Назаўсёды загінуў у пякельных марах,
Сцертыя твары і карныя вогнішчаў путы.
Бледныя рукі дажджу ганарліва трымай,
Апошнюю птушку кволай надзеі спаткай.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
Калі лінуў дождж, скавыталі папы,
Папіраючы марна святыя муры
Ды стаў рушыцца дзень пад ільдзянымі сцягамі ночы.
Баранілі агні новай эры віры,
Пахаваныя зграяй глыбока у бары,
Дзе бязлітасна прагнуць ахвяры чырвоныя вочы.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
Дзе усе абрады вянуць,
Жорсткай смерці прагнуць,
У багне раствараюць -
І ёсць пачатак вайны.
Гэй, ты, небарача, той, каго ў ярме трымаюць,
Чые жыцце папіхаюць,
Сам гібееш – доля плача.
Дык няхай хоць свет трасецца,
Я тут вырас – тут і згіну,
А разорак тых не кіну, дзе мой смутак-жаль снуецца.
credits
license
all rights reserved